And I told you to be fine

Hej,
Dzisiaj 10 marca, co jak dla mnie i bloga oznacza szczególną datę. Dokładnie dwa lata temu zaczęłam tutaj pisać, pojawił się pierwszy post "Witaj świecie!". Szczerze mówiąc nawet nie zauważyłam, kiedy ten czas upłynął. Mimo wszystko teraz mogę powiedzieć że warto mieć bloga i pisać regularnie. Zawsze kiedy miałabym ochotę mogę spojrzeć na stare posty, pośmiać się z samej siebie, swoich błędów, zobaczyć jak w tamtym momencie postrzegałam otaczający mnie świat, co mnie zamartwiało, a dzisiaj nie ma już znaczenia i ogólnie co się u mnie działo. Te pierwsze posty, ortografia, powtarzanie słów, przerywanie jednego tematu i przechodzenie do następnego, gdy post mógł mieć cztery zdania. Aktualne mogę powiedzieć, że większość tych moich słabszych stron blogowania zanikło wraz z czasem. W końcu piszę coraz więcej, coraz częściej, staram się dodawać posty codziennie i już długo mi się to udaje. Muszę przyznać, że jestem dumna z siebie, że tak długo tutaj jestem, wytrwałam, pomimo przeciwności, gorszych dni, okresów chorób, dużej ilości zadań, szkoły, tych chwil gdzie tylko chciałam rzucić się do łóżka, zasnąć i przez kilka następnych dni się nie obudzić, negatywnych komentarzy, zwykłych momentów smutku, rozdarcia, samotności. Wiem, że mogę tutaj wejść napisać co się działo bieżącego dnia, pouśmiechać się, wlać w siebie nadzieję, bo w końcu będzie dobrze, musi. Myślmy pozytywnie, jeśli szczęście Cię jeszcze nie spotkało to oznacza, że jest bardzo duże i idzie do Ciebie małymi krokami. Powtarzaj sobie te słowa gdy jest naprawdę źle i uwierz w siebie, że dasz radę.
Ten dzień zawsze będzie dla mnie wyjątkowy, nawet jeśli za kilka lat nie będę już prowadzić blogodm, jego urodziny będę obchodzić. To tak, już dzisiaj ma dwa lata. Co mogę jeszcze powiedzieć, chciałabym za rok napisać podobnego posta.
♥