I'm standing on the borderline

Hej,
Czwartek.
Muszę przyznać, że nigdy normalnie nie wracałam do domu ze szkoły tak późno. Lekcje do szesnastej czterdzieści, nie należą do najprzyjemniejszych. Tym bardziej, że rano i tak wstałam jakieś pół godziny później niż gdybym szła na godzinę szybciej. Wyspać też się nie wyspałam. Na szczęściu jutro już ostatni dzień szkolny w tym tygodniu, a przy tym też klasowa wigilia.
Na jutro muszę się jeszcze pouczyć na polski i historię, a powiem tyle, że im bliżej przerwy świątecznej, tym mniej chce mi się uczyć, to wolne jest koniecznie potrzebne.
Dostałam piątkę z wosu i za te wiadomości z tygodnia (dwóch dni) ale głównie przede wszystkim za formę przedstawienia, nikt tak dobrze nie potrafi gestykulować. W końcu dostało się ten aplauz. Przynajmniej wyjdę na czystą najczystszą piątkę.
Już po dziesiątej, na prawdę brakuje mi przynajmniej dwóch godzin w domu. Tyle dobrze, że ten dzień do prawie siedemnastej nie przypada w piątki. I tak dziś specjalnie dla nas pani musiała czekać, my mieliśmy już stanowczo dość, na dworze było zupełnie ciemno, a w szkole zimno, zwłaszcza na korytarzach. Byliśmy chyba ostatnią i jedyną klasą w tamtym momencie w szkole. Liczę na to, że od stycznia będziemy mieć inny plan. Teraz jeszcze jakoś da się to przetrwać, ale w czasie wiosny czy na początku lata trudno byłoby siedzieć w ławce, kiedy osoby które się zna będą w domu bądź pójdą z kimś na dwór, a przy tym pewnie byłoby znacznie cieplej.
No nic, nie pozostaje mi nic innego jak w końcu się pouczyć, rozłożyć łóżko i iść spać, nic więcej dziś już mi się nie uda zrobić, ale co najważniejsze jeszcze tylko trzy dni i przerwa świąteczna, a tak to tylko jutro i weekend.
♥